Powołanie do modlitwy
Pamiętnymi uczynił cuda swoje (Psalm 111). Cudowne są świadectwa twoje, dlatego ich strzeże dusza moja (Psalm 119,129)
Gdzieś na przełomie 2011 i 2012r. Duch Święty zaczął mocno pracować w moim sercu odnośnie modlitwy za chorych. Nie pamiętam jak to się zaczęło, ale pamiętam, że doszło do tego, że za każdym razem gdy mijałam na ulicy chorą osobę, płakałam, albo czułam ścisk w środku, którego nie byłabym w stanie sama wytworzyć. Nie wiem kiedy się zorientowałam, że to Duch Święty czegoś chce, ale pamiętam, że dotarło do mnie któregoś dnia, że Bóg coś chce zrobić, poczułam zaproszenie od Ducha ŚWIĘTEGO żeby wziąć udział w czymś co On robi na szerszą skalę, i wiedziałam, że to tylko zaproszenie, które mam prawo odrzucić. Zaczęłam przypatrywać się temu co, we mnie się działo kiedy mijałam chore osoby. Odkryłam, że jedyne co da mi ulgę, to jeśli położę swoje ręce na nich i będę się modlić o ich uzdrowienie. Tak właśnie czułam, że poczuję ulgę jak to zrobię. Zupełnie jakby Bóg w środku chciał wywierać wpływ na zewnątrz i dawał mi jasno odczuć jakie są Jego pragnienia odnośnie chorób.
Modlitwa w sklepie spożywczym
Pierwsza moja modlitwa za chorą osobę wydarzyła się gdzieś w połowie 2012r., w sklepie spożywczym. Zobaczyłam chłopca w wieku około 20-tu lat który z trudem się poruszał z powodu zwyrodnienia kręgosłupa, jak się później okazało miał też problemy z mową. Minęłam go i coś we mnie w środku powiedziało „już czas aby zacząć kłaść ręce na chorych”. Zawróciłam do niego, spytałam czy mogę się pomodlić za niego i gdy zaczęłam się modlić cudowna Boża obecność spłynęła na nas. Pamiętam, że fizycznie poczułam otwarte niebo nad nami i wiedziałam że Bóg coś robi. Czułam, że weszłam na drogę przełomów, których nic już nie powstrzyma. Chłopiec był bardzo poruszony, płakał i dziękował mi za modlitwę, choć wydawało się, że nie stały się jakieś wielkie rzeczy, ja jednak wiedziałam, że Bóg potwierdził, że On jest w tym bardzo i On pragnie abym czyniła to dalej. Po tej sytuacji zaczęłam zauważać sytuacje przygotowane wcześniej przez Boga, w które On sam mnie wprowadzał praktycznie bez mojego wysiłku. Tak jakby sam podsuwał mi osoby, za które miałam się modlić a gdy to robiłam, każda z nich zaświadczała, że odczuła Boże dotknięcie w chwili kiedy się modliłam.
Posłuszna przepuklina
Pewnego razu gdy usiadłam na ławce obok pana, który od razu zaczął ze mną rozmawiać. O tym, że niektórzy chudzi, a inni grubi. I od razu wspomniał, że on nie jest gruby, ale ma przepuklinę i dlatego ma taki wielki brzuch. Nie od razu spytałam czy zgodzi się, abym się pomodliła za niego. Bóg był łaskawy, panu się nie śpieszyło. Gdy wreszcie spytałam, powiedział że chce. Położyłam ręce na jego brzuchu i nakazałam przepuklinie schować się. Pan zaczął płakać. Powiedział, że poczuł gorąco na brzuchu. Spytałam czy czuje ból, a on powiedział, że nie czuje bólu, ale czuje jak przepuklina chowa się do środka. Znów przyszła Boża obecność. Płakałam i On też płakał. Dziękował Jezusowi i za chwile opowiadał o swoich doświadczeniach z Bogiem. Rozstaliśmy się chwaląc Jezusa, niezwykle radośni i poruszeni.
Szkoła Ducha Świętego
Choć byłam zachęcona oglądaniem Bożego działania pod moimi rękoma, wiedziałam, że jeszcze wiele musze się nauczyć, za każdym razem bowiem Duch Święty mówił do mojego serca rzeczy, które były dla mnie zupełnie nowe. Uczyłam się w trakcie, kiedy nakładałam ręce na innych i nadal się uczę bo trening jeszcze się nie skończył. Niedawno Duch ŚWIĘTY zaczął do mnie mówić, że przebudzenie rodzi się w chwili, w której kościół zaczyna zauważać działanie Ducha Świętego i świadomie zaczyna skupiać całą swoją uwagę na tych momentach, kiedy Bóg coś czyni po to, by je świętować i oddawać przez to Mu chwałę. Więc pamiętnymi czynię cuda Jego. Spisuję i oddaję w wasze ręce. Jako dar. Błogosławię wszystkich czytających!
Joanna Kwiecień
Jadłodajnia 
Joasiu, czuję się pobłogosławiona Twym doświadczeniem. Niech będzie chwała i cześć Naszemu Bogu :).